Stadnina stawropolska jest absolutnym topem światowej hodowli koni achał-tekińskich. Przez lata wypracowała sobie jakość i markę, o których większość hodowców może tylko pomarzyć. Za te sukcesy odpowiada wybitny specjalista i doświadczony znawca argamaków - Alexandr Klimuk. Przez lata pracy, sięgając po najbardziej wyselekcjonowanych przedstawicieli rasy, zawiesił poprzeczkę bardzo wysoko i doczekał się momentu, kiedy oprócz starannie tworzonego stada matek własnej hodowli, zaczął też używać ogierów, które wyszły spod jego ręki. Mowa o doskonale znanych reproduktorach pokroju Murgaba, Paikenda, Melebaidaka, Melebirguta, Piastra i innych. Rzadko sięgał po męską krew "z zewnątrz" - w ostatnim dziesięcioleciu były to zaledwie cztery ogiery (Gazomet, Amuzgi, Saivan, Gudar).
Adagir ur. 2018 (Adar - Gimrida po Magrib), hod. i wł. K. Zakariev,
fot. A. Baboev
W bieżącym sezonie, Alexandr Klimuk zdecydował się wprowadzić do swego stada, nowego ogiera czołowego, który zajął miejsce obok gwiazd achał-tekińskiej sceny hodowlanej i będzie miał okazję potwierdzić pokładane w nim nadzieje. O jakiego konia chodzi? Wybór może być nie do końca oczywisty, bo w Rosji znajduje się co najmniej kilka koni, których gwiazda lśni znacznie jaśniej od naszego bohatera. Ale jeżeli zgłębimy temat, okaże się, że boks u Klimuka zajął ogier nieprzeciętny pod kilkoma względami.
Czekoladowej maści Adagir urodził się w bardzo dobrze znanej wyścigowej hodowli, która należała do tragicznie zmarłego Karima Zakarieva. Ogier urodził się w 2018 roku i zaledwie kilka miesięcy temu zakończył karierę na torze. Nie była ona super spektakularna, ale na pewno powyżej przeciętnej. Ścigał się przez cztery sezony, co świadczy o świetnym zdrowiu, wydolności i kondycji. W sumie wystartował w trzynastu gonitwach (2xI, 5xII, 2xIII), a jego największym sukcesem jest trzecia lokata w krasnodarskim Derby. Coś, co poraża w tym oryginalnie umaszczonym koniu, to jego eksterier. Na pierwszy rzut oka widać, jak bardzo jest kompaktowy i długonogi (Turkmeni mawiali o takich koniach, że mają dużo powietrza pod brzuchem). Tak krótka kłoda jest bardzo rzadko spotykana w rasie. Achał-tekińce kojarzą się raczej z tym, że bywają długie jak tramwaj. ;-) Do tego proste jak struna, suche kończyny - aż miło popatrzeć! Ukoronowaniem tych cech zewnętrznych jest uroda, Agadir jest po prostu śliczny, bardzo przyjemnie się na niego patrzy, a maść tylko dodaje mu uroku.
Rodowodowo Adagir reprezentuje linię męską ogiera El przez Sovkhoza II ze strony ojca i ród Sere ze strony matki. Jest zinbredowany na Anchara, syna tego ostatniego. Ojciec Adagira, urodzony w 2001 roku Adar (Desmal - Angara po Anchar) posiada niewielką grupę potomstwa, ale spora jej część jest znana z rosyjskich torów wyścigowych (Adanji, Arlazor, Anadyr, Kardari). Sam Adar, podobnie jak Adagir również był trzeci w Derby i co ciekawe, jego inny syn (Adanji) także odniósł podobny sukces. Matką Adagira jest Gimrida (Magrib - Gulbakhar po Gumdag), druga w Nagrodzie Parizy i trzecia w Oaks. Klacz może pochwalić się interesującym i dzielnym przychówkiem, bowiem w gronie jej potomstwa znajdują się między innymi czteroletni Shangor Olimp (po Shorokh), który na 10 startów, raz wygrał, dwa razy był drugi i dwa razy trzeci, głównie w gonitwach I i II grupy. Z kolei trzyletnia Assel Olimp (po Momm) została gwiazdą toru w Piatigorsku, wdzierając się szturmem pomiędzy dwuletnie klaczki, wygrywając pięć spośród sześciu wyścigów, w jakich brała udział. Dzięki temu jest główną faworytką do zwycięstwa w tegorocznym Oaks.
Adagirowi na progu kariery hodowlanej, życzę wszystkiego dobrego i mam nadzieję wkrótce zobaczyć po nim udane źrebięta.
.jpg)