Atagi Nemo 2011 (Gudjurly - Adara Nemo), hod. Nemoshkalov Studfarm, wł. V.V. Lebedev;
zwycięzca Nagrody Otwarcia w Krasnodarze
© A. Avramenko
poniedziałek, 28 kwietnia 2014
niedziela, 27 kwietnia 2014
26.04.2014 r. - rozpoczęcie sezonu wyścigowego 2014 w Krasnodarze
Ruszyły wyścigowe emocje - wczoraj odbyły się pierwsze gonitwy na torze krasnodarskim. Rozegrano dwa wyścigi (grupy III) dla koni achał-tekińskich - Nagrodę Wstępną dla koni czteroletnich i starszych na dystansie 2000 m oraz Nagrodę Otwarcia Sezonu dla trzylatków na dystansie 1600 m. Relacja wkrótce. A już 2 maja najlepsze rosyjskie argamaki po raz pierwszy w tym roku będą rywalizować ze sobą na torze w Piatigorsku.
© A. Avramenko
sobota, 12 kwietnia 2014
28-29.03.2014 - SK Kurozwęki & Boska Wola
Przed czerwcem raczej ciężko będzie tu uświadczyć obszerniejsze i regularne wpisy, ale obiecuję poprawę. A tymczasem fotorelacja z wycieczki z achał-tekińcami w tle (a tak naprawdę - na pierwszym planie). ;-) Autorem pięknych zdjęć jest Łukasz Prażak. Z tego miejsca, pragnę jeszcze raz gorąco podziękować za poświęcony czas.
Ostatni weekend marca, wymarzona pogoda i konie, które kocham. Czego chcieć więcej? Pierwszym punktem wyprawy była stadnina w Kurozwękach, zajmująca się hodowlą koni czystej krwi arabskiej. Tam też, na odchów zostały wstawione dwa wyhodowane przez Jacka Kobusa, urodzone w ubiegłym roku ogierki achał-tekińskie - Miyan i Ostovar.
Początkowo chłopcy byli nastawieni nieco nieufnie w stosunku do nas. Skłonna do większego kontaktu była grupa ich arabskich rówieśników. Ale po dłuższej chwili okazało się, że nie gryziemy, nie chcemy ich zjeść i nawet jesteśmy fajni, bo możemy podrapać za uchem i mamy coś do jedzenia. ;-)
Chłopaki przypominają póki co małe mamuty - zafutrzeni, troszkę potargani, jeszcze z zimowym futrem, ale mają coś, co jest najważniejsze na tym etapie ich rozwoju - ogromną przestrzeń do biegania i co za tym idzie - hartowanie całego układu ruchu i nie tylko oraz kolegów i koleżanki, dzięki którym uczą się prawidłowych relacji w stadzie.
Chłopcy szybko przypomnieli sobie, co to znaczy chodzić na uwiązie i nie było żadnego problemu z prowadzeniem ich w ręku, mimo że początkowo byli odrobinę zaniepokojeni zabraniem ich od grupy.
Gdy do akcji wkroczyły jabłka i marchewki, cały świat przestał dla nich istnieć. ;-)
Ciepłe, południowe słońce też zrobiło swoje i po przekąszeniu smakołyków z dwóch małych dzikusów, zrobiły się dwie usypiające przylepy.
Chwila pozowania dla fotoreportera - Miyan w całej okazałości. Bardzo przyjemny obrazek.
Po nakarmieniu, wygłasakaniu, wypieszczeniu, chłopcy wrócili do stada.
Po Kurozwękach przyszedł czas na Boską Wolę. Dojechaliśmy późnym popołudniem, zastaliśmy ciekawe światło do zdjęć i... brak koni. :-P Wysokoźrebne klacze (z wyjątkiem Melesugun, która niestety nie utrzymała ciąży) nie były zbytnio zainteresowane naszą wizytą. Gospodarze jak zwykle ciepło nas przyjęli i zaprezentowali kobyły, które ostatecznie dały się namówić na małe przedstawienie. ;-)
Można mysleć, że brzuchate Gracje nie są w stanie oderwać się od ziemi, ale delikatny straszak w postaci woreczka zatkniętego na bacik wyzwolił w nich masę energii, którą przerobiły na efektowne kłusy i galopy, wygięte w łuk szyje, ogony powiewające w ruchu jak chorągwie, wielkie oczy i ogólną chęć pokazania się z jak najlepszej strony.
No i na koniec - pozowane. :-) Czarno-białe zdjęcie mamy Ostovara podoba mi się najbardziej.
Ostatni weekend marca, wymarzona pogoda i konie, które kocham. Czego chcieć więcej? Pierwszym punktem wyprawy była stadnina w Kurozwękach, zajmująca się hodowlą koni czystej krwi arabskiej. Tam też, na odchów zostały wstawione dwa wyhodowane przez Jacka Kobusa, urodzone w ubiegłym roku ogierki achał-tekińskie - Miyan i Ostovar.
Miyan (Gelshah - Melesugun) i Ostovar (Gelshah - Osman Guli)
Początkowo chłopcy byli nastawieni nieco nieufnie w stosunku do nas. Skłonna do większego kontaktu była grupa ich arabskich rówieśników. Ale po dłuższej chwili okazało się, że nie gryziemy, nie chcemy ich zjeść i nawet jesteśmy fajni, bo możemy podrapać za uchem i mamy coś do jedzenia. ;-)
Ostovar
Chłopaki przypominają póki co małe mamuty - zafutrzeni, troszkę potargani, jeszcze z zimowym futrem, ale mają coś, co jest najważniejsze na tym etapie ich rozwoju - ogromną przestrzeń do biegania i co za tym idzie - hartowanie całego układu ruchu i nie tylko oraz kolegów i koleżanki, dzięki którym uczą się prawidłowych relacji w stadzie.
Ostovar pogodzony z losem konia złapanego na lonżę ;-)
Chłopcy szybko przypomnieli sobie, co to znaczy chodzić na uwiązie i nie było żadnego problemu z prowadzeniem ich w ręku, mimo że początkowo byli odrobinę zaniepokojeni zabraniem ich od grupy.
Gdy do akcji wkroczyły jabłka i marchewki, cały świat przestał dla nich istnieć. ;-)
"Marchewkowanie" chłopaków
Ciepłe, południowe słońce też zrobiło swoje i po przekąszeniu smakołyków z dwóch małych dzikusów, zrobiły się dwie usypiające przylepy.
Rozanielony Miyan
Miyan i Ostovar
Przytulanki z Miyankiem
"Kocham cię!" ;-)
Chwila pozowania dla fotoreportera - Miyan w całej okazałości. Bardzo przyjemny obrazek.
Miyan w wersji zootechnicznej (prawie ;-P)
Po nakarmieniu, wygłasakaniu, wypieszczeniu, chłopcy wrócili do stada.
"Kłuśniem, bo uśniem!"
Po Kurozwękach przyszedł czas na Boską Wolę. Dojechaliśmy późnym popołudniem, zastaliśmy ciekawe światło do zdjęć i... brak koni. :-P Wysokoźrebne klacze (z wyjątkiem Melesugun, która niestety nie utrzymała ciąży) nie były zbytnio zainteresowane naszą wizytą. Gospodarze jak zwykle ciepło nas przyjęli i zaprezentowali kobyły, które ostatecznie dały się namówić na małe przedstawienie. ;-)
Margire, największa amatorka "miziania" ;-)
Można mysleć, że brzuchate Gracje nie są w stanie oderwać się od ziemi, ale delikatny straszak w postaci woreczka zatkniętego na bacik wyzwolił w nich masę energii, którą przerobiły na efektowne kłusy i galopy, wygięte w łuk szyje, ogony powiewające w ruchu jak chorągwie, wielkie oczy i ogólną chęć pokazania się z jak najlepszej strony.
Osman Guli i Margire
Margire, Osman Guli i Melesugun
Osman Guli i Melesugun
Melesugun i Osman Guli
Chwila przerwy
Osman Guli
No i na koniec - pozowane. :-) Czarno-białe zdjęcie mamy Ostovara podoba mi się najbardziej.
Osman Guli 2004 (Mihman - Opera po Rokot)
Melesugun 2004 (Serasker - Monogramma po Gaigysyz)
Margire 2007 (Gazanch - Melemahmal po Palvan)